Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Tren IX

Kupić by cię, Mądrości, za drogie pieniądze!
Ktora, jesli prawdziwie mienią, wszytki ządze,
Wszytki ludzkie frasunki umiesz wykorzenić,
A człowieka tylko nie w anioła odmienić,
Ktory nie wie, co boleść, frasunku nie czuje,
Złym przygodom nie podległ, strachom nie hołduje.
Ty wszytki rzeczy ludzkie masz za fraszkę sobie,
Jednaką myśl tak w szczęściu, jako i w załobie
Zawzdy niesiesz. Ty śmierci namniej się nie boisz,
Bezpieczna, nieodmienna, niepozyta stoisz.
Ty bogactwa nie złotem, nie skarby wielkimi,
Ale dosytem mierzysz i przyrodzonymi
Potrzebami. Ty okiem swym nieuchronionym
Nędznika upatrujesz pod dachem złoconym,
A ubozszym nie zajzrzysz szczęśliwego mienia,
Kto by jedno chciał słuchać twego upomnienia.
Nieszczęśliwy ja człowiek, ktorym lata swoje
Na tym strawił, zebych był ujzrzał progi twoje!
Terazem nagle z stopniow ostatnich zrzucony
I między insze, jeden z wiela, policzony.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Tren IX - JAN KOCHANOWSKI