Автор: JAN KOCHANOWSKI

Sobie śpiewam a Muzom. Bo kto jest na ziemi, Co by serce ucieszyć chciał pieśniami memi? Kto nie woli tym […]

Panska ręka mię dotknęła, Wszytkę mi radość odjęta: Ledwe w sobie czuję duszę I tę podobno dać muszę. Lubo wstając […]

Trudna rada w tej mierze: przyjdzie się rozjechać, A przez ten czas wesela i lutnie zaniechać. Wszystka moja dobra myśl […]

Ucieszna lutni, w ktorej słodkie strony Bijąc Amfijon kamien rozproszony Zwabił na kupę, a z chętnej opoki Wstał mur szeroki. […]

Słonce pali, a ziemia idzie w popioł prawie, Świata nie znać w kurzawie; Rzeki dnem uciekają, A zagorzałe zioła dzdza […]

My, nieposłuszne, Panie, dzieci Twoje, W szczęśliwe czasy swoje Rzadko Cię wspominamy, Tylko rozkoszy zwykłych uzywamy. Nie baczym, ze to […]

Nie zawzdy, piękna Zofija, Roza kwitnie i lelija; Nie zawzdy człek będzie młody Ani tej, co dziś, urody. Czas ucieka […]

Krolewno lutnie złotej i rymow pociesznych, Ochłodo myśli tesznych, Ty sama powiedz, a kres naznacz, poki mamy Płakać, gdy przyjaciela […]

Krolom moc na poddane i zwierzchność dana, A krolowie zaś mają nad sobą pana, Ktory wszystkiemu światu sam rozkazuje, Na […]

O piękna nocy nad zwyczaj tych czasow, Patrz na nas jasno wpośrzod tych tu lasow, Gdzie jako pszczoły wkoło swego […]

Złota to strzała i krom wszego jadu była, Ktorą mię niepochybna Miłość ugodziła; Bo ja w swym miłowaniu troski nie […]

Moja wdzięczna Orszulo, bodaj ty mnie była Albo nie umierała lub się nie rodziła! Małe pociechy płacę wielkim zalem swoim […]

Żaden ojciec podobno barziej nie miłował Dziecięcia, zaden barziej nad mię nie załował. A tez ledwe się kiedy dziecię urodziło. […]

Fraszka cnota! – powiedział Brutus porazony… Fraszka, kto się przypatrzy, fraszka z kazdej strony! Kogo kiedy pobozność jego ratowała? Kogo […]

Nieszczęściu kwoli a swojej załości, Ktora mię pravaie przejmuje do kości, Lutnią i wdzięczny rym porzucić muszę. Ledwe nie duszę. […]