Bryła lodu i kryształ
Bryła lodu spłodzona z kałuzy bagnistej
Gniewała się na kryształ, ze był przezroczysty.
Modli się więc do słonca. Słonce zajaśniało,
Szklni się bryła, ale jej coraz ubywało.
I tak, chcąc los polepszyć niewczesnym kłopotem,
Stajała, wsiąkła w bagno i stała się błotem.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Related posts:
- Diament i kryształ Darmo tym być, do czego kto się nie urodził. Kryształ brylantowany wielu oczy zwodził; Gdy się więc nad rubiny i […]...
- Miłość jak słonce Miłość jak słonce: ogrzewa świat cały I swoim blaskiem ozywia rozanym, W głębiach przepaści, w rozpadlinach skały Dozwala kwiatom rozkwitnąć […]...
- Co jest za mną Kazdy dzien cię zabiera, kazdy mi cię kradnie I jest mi coraz puściej, coraz bardziej zle, W skrytości serca wazę […]...
- Czerwone wino Bardzo wcześnie jest jesien. Coraz wcześniej słonce Za jezioro z ołowiu w drzące spada trzciny. Dzien jest po to, by […]...
- Gniew Ty masz rozne miłości, ja tylko – otchłanie, W ktore coraz mnie głębiej twa nieczułość strąca. A jednak tyś jest […]...
- Kamień Ot, niepozorna bryła kamienia! Lecz głaz ten martwy w artysty ręku, W cudne się dzieło sztuki przemienia, Nabiera kształtu, zycia […]...
- Morze Fale o olbrzymie o brzuchate o i o mokre cięzko o sapały o powalone o na o plecy słonce o […]...
- Witraze Powiedział na witrazu, Tristan do Izoldy: “Tancują po posadzce wesołe koboldy, I słonce, prześwietlając nasze blade twarze, Połączy pocałunkiem miłosne […]...
- Derwisz i uczeń Pewien derwisz uczony rano i w południe Co dzien pił świętą wodę z Mahometa studnie. Postrzegł to uczen, a chcąc […]...
- [Uśmiechasz się…] Uśmiechasz się z studziennej głębi moich snow – Wykwita ku mnie, z otchłani dookolnych, uśmiech twoj – W zaklętym uśmiechu […]...
- Życie Od jesieni do jesieni zycie w biegu się nie leni i od lata znow do lata jak kurzawa z wichrem […]...
- Nic darowane Nic darowane, wszystko pozyczone. Tonę w długach po uszy. Będę zmuszona sobą zapłacić za siebie, za zycie oddać zycie. Tak […]...
- Słonce Barwy ze słonca są. A ono nie ma Żadnej osobnej barwy, bo ma wszystkie. I cała ziemia jest niby poemat, […]...
- Zbroja Rycerz Eustachy Dreptak był tak krancowo ubogi, Że nie miał nawet zbroi, by w niej uderzyć na wrogi, A tutaj […]...
- Cztery części roku (Wiosna) …Nil sine magno Vita labore dedit mortalibus… O, jak wesołe nastały czasy! W śliczną się barwę przybrały lasy; Słonce się […]...
- [O czarodziejska, święta…] O czarodziejska, święta uczuć urno, W ktorej miłości wieczny ogien płonie Ponad ludzkości drogą cięzką, chmurną; O lilio czysta, co […]...
- Biała dama Biała damo, przezroczysta damo, lśniąca w krześle księzycową plamą, na co czekasz, wystrojona złudnie? Nikt nie poszedł, nikogo nie cieszy […]...
- Świątynia w Segeście To juz ty! Niby mądra dobrotliwa twarz Złozona na znuzone zielonkawe dłonie! Twoich kolumn ognisko w cięzkim słoncu płonie, Na […]...
- Listopady Cale zycie zrywam się i padam, jakbym w piersi miał wiatr na uwięzi, i chwytają mnie złe listopady czarnymi palcami […]...
- [Ach, mogiły dokoła…] Ach, mogiły dokoła, mogiły, mogiły! Miałem ja niegdyś liczne grono przyjacieli – Kazdy mi był kochany, kazdy mi był miły, […]...
- Słuchawka Śni mi sie, ze się budzę, bo słyszę telefon. Śni mi się pewność, ze dzwoni umarły. Śni mi się, ze […]...
- Pani dwu na wieczerzą prosiła Pani dwu na wieczerzą do siebie prosiła Więc dobrą myśl tu sobie z nimi uczyniła. Pan niewiadomie przyszedł, kołace do […]...
- Człowiek i zdrowie W jedną drogę szli razem i człowiek, i zdrowie. Na początku biegł człowiek; towarzysz mu powie: “Nie spiesz się, bo […]...
- Noc grudniowa nad Polską Noc zimowa nad Polską, Ciemna nocka grudniowa. Od Szczecina po Krosno Wszystko w lodu okowach. Śnieg zasypał nam okna, Dzwięczą […]...
- Ars poetica Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: “Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, zadne!” Łowię […]...
- List z jesieni Czekam listu od Ciebie… Tam Południa słonce I morze mowi z Tobą… U mnie długa słota, Samotność, jesien, chmury i […]...
- Gwiazdy Cisza płonie w przestworzu, Morze coraz ciemniejsze, Gwiazdki, nawet najmniejsze, Odbijają się w morzu. Ośmielone milczeniem, Rozpalone tą ciszą, Drzą […]...
- Pustka Przegniłe liście, rozpacz lasow, głogi I zadymionych ognisk w polu swąd, Puste, bezludne, porzucone drogi, Nie wiedzieć dokąd wiodące i […]...
- Co ich zaden rozłączyć nie miał, jedno Bog Drugich dwoje tak z sobą towarzystwo wzięli, Chcąc w nim mieszkać, poki ich sam Bog nie rozdzieli. Gdy mu się […]...
- Ksiądz, co jeść nie mogł Ksiądz jeden, iz jeść nie mogł, do cieplic pojechał, Jeden dobry towarzysz drogę mu zajechał. Wziął go z sobą do […]...
- W mroku gwiazd Jam ciemny jest wśrod wichrow płomien bozy, lecący z jękiem w dal – jak głuchy dzwon połnocy – ja w […]...
- Żartem się prawdy domowić “Nie mogę usnąć, chłopcze, az mi kto co prawi; Prawze ty, aza mi się jako sen naprawi.” Chłopiec by spał […]...
- Księgi wtore – Pieśn IX Nie porzucaj nadzieje, Jakoć się kolwiek dzieje: Bo nie juz słonce ostatnie zachodzi, A po złej chwili piękny dzien przychodzi. […]...
- Sonety krymskie – Widok gor ze Stepow Kozłowa Pielgrzym Tam! – czy Allah postawił ścianą morze lodu? Czy aniołom tron odlał z zamrozonej chmury? Czy Diwy z ćwierci […]...
- Słoncu w hołdzie Był czas, gdy czczono Słonce. Przez wiele stuleci Budowano mu wieze, złociste ołtarze, Składano hołd o świcie – az w […]...
- Antoniemu Słonimskiemu Cofa się fala, w dzien mojego zycia, cywilizacji zwyczajem prastarym – wyciągając postęp, powracając w przeszłość, w grozne szalenstwa, w […]...
- Ziemia rodzinna Całem mem sercem, duszą niewinną, Kocham te świętą ziemię rodzinną, Na ktorej moja kołyska stała, I ktorej dawna karmi się […]...
- Życie to nie teatr Życie to jest teatr, mowisz ciągle, opowiadasz; Maski coraz inne, coraz mylne się nakłada; Wszystko to zabawa, wszystko to jest […]...
- Przed domem jarzębina Przed domem jarzębina Ku ziemi się ugina. Widzisz, coraz to śmielej Jesien sobie poczyna. Juz z pozołkłych połonin. Hucuł swe […]...
- Ciepły deszcz Wieczorem, w obcym mieście, szedłem ulicą, ktora nie miała imienia. Coraz głębiej zanurzałem się w obcość, w gęstą wiosnę, po […]...