Co ich zaden rozłączyć nie miał, jedno Bog

Drugich dwoje tak z sobą towarzystwo wzięli,
Chcąc w nim mieszkać, poki ich sam Bog nie rozdzieli.
Gdy mu się towarzyszka w rychłe uprzykrzyła,
Wyszedł z nią w pole, kędy Boza Męka była.
Rzekł: – Towarzystwo dotąd z sobą mechmy wzięli,
Poki nas z niego sam Bog, jak wiesz, nie rozdzieli.
Otoz tu są dwie drodze. On tez przy nich stoi.
Idzze ty tą, ja ową, a tak nas rozdwoi!”