Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Bocian

Moj mości bocianie,
Co kroczysz na łanie,
Jak mędrzec powaznie, miarowo:
Bujałeś po świecie,
Więc powiedz mi przecie,
Coś zdobył przez zimę surową?

Latałeś, nieboze,
Az kędyś za morze,
Nad Nilu błękitne topiele:
Toz w takiej podrozy,
Gdzieś strawił czas duzy,
Musiałeś nauczyć się wiele? –

A bocian na wiezy,
W dziob wielki uderzy,
Popatrzy na chłopca z pod oka;
I głową pokiwa,
I tak się odzywa,
Klekocąc do niego z wysoka:

“Zyskałem tam wiele,
I z kazdym podzielę
Tę mądrość, nie skąpiąc nikomu:
Że dobrze jest wszędzie,
Lecz ponoś nie będzie,
Tak nigdzie wygodnie – jak w domu!”

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,00 out of 5)

Bocian - WłADYSłAW BEłZA
 »