Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Tutli-putli

Nudzę się, nudzę piekielnie…
Wszystko się stało tak marne,
Tak małe i płaskie śmiertelnie,
Że nawet kolonie karne

Nie mogą dostarczyć kochanka,
Godnego mych pragnien szalonych,
Nie jestem ja nimfomanka,
Ale wśrod rozdrobnionych

Uczuć i namiętności
Pęka me serce od nudy.
Dusza dostaje nudności
Od czasow naszych ułudy.

Za jakąz, za jakąz karę
Żyć muszę w tej marnej epoce,
Gdzie kochać się mozna naprawdę
W bawole chyba lub w foce.

Och, czemuz nie jestem zwierzęciem
W preriach lub w jakiej wodzie!
Och! Ktoz mnie wreszcie nasyci
W miłości potwornym głodzie.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Tutli-putli - STANISłAW IGNACY WITKIEWICZ
« 
 »