Bog mi odmowił tej anielskiej miary

Bog mi odmowił tej anielskiej miary,
Bez ktorej ludziom nie zda się poeta;
Gdybym ją posiadł, świat ubrałbym w czary,
A ze jej nie mam, jestem wierszokleta.

Ach, w sercu moim są niebianskie dzwięki,
Lecz nim ust dojdą, łamią się na dwoje;
Ludzie usłyszą tylko twarde szczęki,
Ja dniem i nocą słyszę serce moje.

Ono tak bije na krwi mojej falach,
Jak gwiazda, brzmiąca na wirach błękitu;
Ludzie nie słyszą jej w godowych salach,
Choć ją Bog słyszy od zmroku do świtu.