Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Zachod słonca

Kto pogubił te piora rozowe na niebie?
Aniołowie kochania, kochania, kochania. –
Popłynęli daleko – nie do mnie i ciebie,
lecz tam, gdzie szyby płoną snem oczekiwania.
Aniołowie miłości piora pogubili,
niosąc w oddal rozkosze, rozkosze, rozkosze,
rozowe pocałunki, nieskonczoność chwili
i pełne łez amfory, i roz pełne kosze.
Jedno pioro wionęło nad tym naszym domem,
gdzie w oknie brak złotego, złotego płomienia,
i zawisło nad nami rozowym ogromem,
i zawisło nad nami załością wspomnienia…
Kto pogubił te piora rozowe na niebie?
Aniołowie kochania, kochania, kochania. –
Popłynęli daleko – nie do mnie i ciebie,
lecz tam, gdzie szyby płoną snem oczekiwania. –

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (3 votes, average: 3,33 out of 5)

Zachod słonca - MARIA PAWLIKOWSKA-JASNORZEWSKA