Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Wybiegła Dusza

Wybiegła dusza znowu tak, jak wprzod,
snuć się po lasach, nurzać w szumie wod,
na skał się wdzierać osępiały szczyt,
słuchać na stawach gry lodowych płyt,
pośrod sprochniałych jaworowych kłod
kłaść się i w otchłan wchodzić ciemnych grot,
błąkać się w halach, przełęczach i graniach,
i uleciawszy na wichrowych skrzydłach,
w chmur się kołysać falujących sidłach
Wybiegła dusza… Tak z wierzyca wrot
jelen puszczony, gdy go zawiał chłod
rozległej puszczy, z nie skoszonych łąk
won doleciała, nozdrza rozciął ciąg
ostrego wiatru; gdy juz zaden prog
orlich mu więcej nie tamował nog:
wybiegł – i runął… Bujne jego siły
tam się w zwierzyncu starły i strawiły…
Wybiegła dusza…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wybiegła Dusza - KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER