Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Kroki

Nad sklepieniem mej celi
idą ludzie, weseli,
do domow, rodzin, matek.

Niosą serca wzruszone,
oczy szczęściem zamglone,
będę łamać opłatek.

A ja tutaj sam jeden
opłakuję swą biedę
głodu i samotności.

Uchwycę kawał ściany,
przełamię płat ceglany,
moj opłatek wolności.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Kroki - STANISłAW GROCHOWIAK