Polska Podziemna
Moją ojczyzną jest Polska Podziemna,
Walcząca w mroku, samotna i ciemna,
Moim powietrzem jest wicher bez nieba,
Moim pokarmem jest krew w garści chleba,
A moim światłem, co płonie z daleka,
Jest nasze prawo i prawo człowieka.
Moze mnie dławić ten bunt wiecznie zywy,
Ale bez niego nie będę szczęśliwy,
Mogę uciekać przed zmagan załobą,
Ale juz nigdy nie ujdę przed sobą.
Wśrod wielu ojczyzn, co płyną w mgle cudnej,
Ja chcę tej jednej, tej wolnej, tej trudnej.
Coz mi po wszystkich słoncach tego świata,
Jezeli światło zaciemnia mi krata.
Coz mi po wszystkich urokach tej ziemi,
Jeśli mi serce pchnięto do podziemi.
O bracia moi, a kto bez wolności,
niech w ciemności idzie i walczy w ciemności.
Moją ojczyzną jest Polska Podziemna,
Walcząca w mroku, samotna i ciemna,
czy tam, czy tutaj, to jedno nas łączy,
Nurt nieśmiertelny, co we krwi się sączy
I kaze sercu taką moc natęzyć,
Że wbrew rozumom musimy zwycięzyć.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)