W zaklęty ducha świat
“Powiedz, Kasienko, gdzie pędzisz tak bez tchu?” –
“Spieszę w czarowne kraje,
Śnione od wielu lat,
W mistyczne święte gaje,
W zaklęty DUCHA świat!”
“Powiedz, Kasienko, skąd wzięłaś taki stroj?
Wszak niezdatny on przecie
Do nadpowietrznych jazd,
Nikt w zimowym zakiecie
Nie wzbił się w MROKI GWIAZD…
Jeszcze za cięzko, Kasiu, dla skrzydeł twych!
Ja znam prawa mistyki,
Więc mnie posłuchać chciej,
Zdejmij, Kasiu, buciki,
Zaraz ci będzie lzej…
Nie chcą cię, Kasiu, wpuścić do świętych wrot!
Tam chcą samej Kasienki,
Nie chcą tych ziemskich szmat,
Zdejmij, Kasiu, sukienki –
Tyś siostra, a jam brat…
Ciesz się, Kasienku, juz tylko kilka chwil…
Wstrzymaj się jeszcze troszkę
U tych promiennych bram:
Zdejm choć jedną ponczoszkę –
Drugą ja zdejmę sam….”
Z ramion koszulka spłynęła Kasi juz…
I gdy w szlachetnej dumie
Weszła w marzony prog,
Ujrzała się w kostiumie,
W jakim ją stworzył Bog…
Wziął ją w ramiona bardzo płomienny duch –
I nauczył Kasienkę
W kwiecie jej młodych lat,
Jak przez Tworzenia mękę
Wchodzi się w czarow świat…
(3 votes, average: 3,33 out of 5)