Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Tajemnica

Czemum ja smutny? kazdy mię pyta,
Natrętnie patrząc mi w oczy;
Pobłyski wzroku mojego chwyta
I smutku cien, co twarz mroczy…

Twarz moja smutku chmurą pokryta,
I smutek serce me toczy –
Lecz więcej z twarzy nikt nie wyczyta,
Tajemnic ducha nie zoczy.

Więc dajcie pokoj! bo w głębi łona
Wszystko ukrywam głęboko,
I tajemnica ta ze mną skona,

Żadne nie zbada jej oko!
Milczeniem teraz broni się ona,
A potem? Śmierci pomroką…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Tajemnica - STANISłAW KORAB-BRZOZOWSKI