Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Ostatnia Wieczerza

Płonie siedmioramienny świecznik. Tajemnicza
Spełnien godzina przyszła: ostatnia wieczerza.
Konieczność przeznaczonej chwili strach odmierza
I nagli nieruchomą stałością oblicza.

Mistrz zasie w duchu ucznie swe wszystkie oblicza,
I łamie chleb sytości dla poządan zwierza:
– “Oto jest ciało moje nowego przymierza” –
I spozyli chleb przaśny. “O sytość zwodnicza”!

O kłamstwo! o nikczemne okruchy pszeniczne!
Gdzie jesteś pierworodne jagnię liturgiczne?
A mistrz tymczasem kielich podawał im wina:

“Pijcie, to jest krew moja za świata zbawienie”.
I pili! Judasz tylko ujrzał wypełnienie
I wyszedł – za nim w tropy Przenajświętsza Wina.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ostatnia Wieczerza - STANISłAW KORAB-BRZOZOWSKI