Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Pusty

Kiedyś ja sama w ciebie wejdę, niczym ręka
w Rękawiczkę. Jak ona, zaplanuję twoje
kształty i poruszenia. I przez twoją skorę
ledwie wyczuję zwir i popękany granit.

Ty, tak opustoszały pomieszczeniem dla mnie,
po stokroć przypuszczonej; ja, tak nieobecna
w twoich połmrocznych przejściach, zakamarkach tajnych,
w ich pustych odebrzmieniach, gdy uderzyć głucho.

W mroku rozszerzyć siebie, rozmnozyć na wszystkie
strony w tobie. Dopiero kiedyś. Jeszcze wierzysz,
ześ jest i instrumentem wewnątrz futerału.
To ja dopiero będę twoimi słowami.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (3 votes, average: 3,67 out of 5)

Pusty - STANISłAW BARAnCZAK