Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Kubek

Z jednego kubka ty i ja
Piliśmy onej chwili:
Lecz ze nam w wodę padła łza,
Więc kubek my rozbili.

I poszli w świat, i poszli w dal,
Osobną kazde drogą,
Ani nam szczątkow onych zal,
Co zrosnąć się nie mogą…

Dziś, kiedy w skwary znojnych susz
Samotne kroki niosę,
Gwiazdy mi jasne z złotych kruz
Podają srebrną rosę.

Lecz wiem, ze w zadnej z gwiezdnych czasz
Nie znajdzie się ochłoda,
Jaką miał prosty kubek nasz,
Gdzie były łzy – i woda.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Kubek - MARIA KONOPNICKA