Bolesław Chrobry
śpiew historyczny
1
Ten, co najpierwszy ujrzał światło wiary,
Niosąc zbawienie ludowi i sobie,
Syt lat i chwały, juz Mieczysław Stary
Legł w Piastow grobie.
2
Wychowan w dzielnych wojownikow gronie,
Straszny sąsiadom, dla poddanych dobry,
Koroną przodkow okrył młode skronie
Bolesław Chrobry.
3
Ledwie jął rządzić, alić Czech zdradliwy
Puszcza swe hordy po Lecha krainie,
Zamienia grody i obfite niwy
W głuche pustynie.
4
Jak lew zraniony, skrwawioną zrenicę
Tocząc, rzuca się na zwierzę zuchwałe,
Tak Chrobry walczy, bierze Czech stolicę
I panstwo całe
5
W dzielnym zawodzie chciwy dalszej sławy,
Kiedy ukarał tego, co przewinił,
Miśnię, Luzatow i zyzne Morawy
Swymi uczynił.
6
Wtenczas Jarosław Ruś zyzną wydziera,
Juz gnębi Kijow okrutna przewaga,
Wygnan Światopełk u nog bohatera
Pomocy błaga.
7
Bolesław, rownie męzny jak wspaniały,
Zbiera rycerstwo i w szyki sprawuje,
Juz się nad wojskiem wznosząc. Orzeł biały
Drogę wskazuje.
8
Pędzi, pytając, gdzie nieprzyjaciele?
Widzi za Bugiem hufce ich skupione,
Rzuca się z koniem na rycerstwa czele
W nurty spienione.
9
Szabla Polakow, tylekroć doznana,
Na hardych karkach przewaznie ciązyła,
Poległy krocie, rzeka krwią wezbrana.
Brzegi zbroczyła.
10
Juz obiegł Kijow, juz baszty szerokie
Tłucze taranem, z kusz opoki ciska,
Padły świątynie i gmachy wysokie
W smutne zwaliska.
11
Wchodzi Bohatyr w rozstąpione mury,
Wśrod radosnego wokoło zołnierza,
A miecz zwycięski podnosząc do gory,
W bramę uderza.
12
Na pamięć, gdzie się Polacy zagnali,
Jakie z Czech, Niemiec odnosili łupy,
Bije na Dnieprze i Ossie i w Sali
Żelazne słupy.
13
Spoczął, a sławny dzieły tak świetnymi,
Przyjmując w Gnieznie Ottona cesarza,
Dziwi przepychem i skarby drogimi
Hojnie obdarza.
14
Był to krol dobry, w boju tylko srogi,
Był sprawiedliwy i karał swywolę,
Pod nim bezpiecznie i kmiotek ubogi
Orał swe pole.
15
Nie dziw, ze kiedy poległ w ojcow grobie,
Zdziaławszy tyle dla szczęścia i chwały,
Nieutulony i w cięzkiej załobie,
Płakał lud cały.
(2 votes, average: 4,00 out of 5)