Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Bez granic

Potoki mają swe łoza –
I mają granice morza
Dla swojej fali –
I gory, co toną w niebie,
Mają kres dany dla siebie,
Nie pojdą dalej!

Lecz serce, serce człowieka,
Wciąz w nieskonczoność ucieka
Przez łzy, tęsknoty, męczarnie
I wierzy, ze w swoim łonie
Przestrzen i wieczność pochłonie
I niebo całe ogarnie.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,00 out of 5)

Bez granic - ADAM ASNYK