Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Nauczyłaś mnie patrzeć

1.
Znałem tylko pozor rzeczy
skorę przedmiotow

Kalejdoskop i moi przyjaciele malarze
nauczyli mnie układać świat
z płaskich kolorow

Kruchy świat
tynk realności
pod nią podskorne pęcherze powietrza
tonny prozni

Kazdy dom
w ktorym nie mieszkałem
był hotelem nicości

Nie myślałem
ze w piersi człowieka
mieszka serce

Nie mogłem wyobrazić sobie
wnętrza rozy
wnętrza obłoku

2.
Ty jesteś wzrokiem
wzrokiem głębi
prowadzisz lekko
w trzeci wymiar
jak jasny płomien
ktory drązy

Teraz juz znam
o jakze dobrze
otchłan drobiazgow
tworow ludzkich

Przez nocne niebo
mogę przejść
pytając gwiazdy jak dziewczęta
o ich imiona

Zaprzyjazniony z całym światem
znam teraz bol
i radość głębi
znam tajemnicze słowo
wnętrze

Wnętrze obłoku
Wnętrze rozy
Twoje

3.
Patrzę w gorę – nikt nie spogląda

Pali czoło

Dotykam obcych klamek
proszę:
dziesięć paluszkow
jak dziesięć grosikow

Nocami
widzę przez sen owoce
rozowe jak Twoje pięty
bezbronne jabłka nad ranem

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Nauczyłaś mnie patrzeć - ZBIGNIEW HERBERT