Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Moja dusza

Moja dusza jest łąką chaotycznych kwieci –
Czasem nęcą ją gwiazdy, czasem usta świeze,
A czasem księzycowe ściele sobie leze
I z niego w wir zyciowych rzuca się zamieci.

Moja dusza jest pieśnią lat długich stuleci –
Czasem rzewna jak święte prababek pacierze,
Czasem myślą goniąca mord, krew i grabieze,
Jak rumak bezwędzidlny rozhukany leci.

Tej duszy śnią się święte lub kurtyzany –
Dym kadzideł, skąpany w bachicznej wonności –
I wowczas jej weselne śpiewają peany,

Że Rozkoszy potęgą świat powstał z nicości…
Lecz niebawem pokutna, znowu w prochu lezy
I z zalu na twarz padłszy – w Niebo jasne wierzy.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Moja dusza - KAZIMIERA ZAWISTOWSKA
«