Tango Triste
To było tak, jak zaćmienie słonca w seru:
Przestała naraz widzieć mnie;
To było tak, jak trzęsienie ziemi w Peru:
Przestała naraz słyszeć mnie;
To było tak,
Jak o latarnię morską
Rozbija sie wędrowny ptak.
W najgłębszą ciemność strącił mnie najwiekszy blask.
Tango – załobny śpiew jak po szaranczy.
Tango – to smutna myśl, ktorą się tanczy.
Z kulą u nogi przeklętej pamięci,
Z nozem, co w plecach az do rękojeści,
Z obłędem, co w oczach się nie mieści.
Niech będzie tak, ze zaćmienie zawsze będzie:
Nie wyjdzie słonce dla mnie juz:
Niech będzie tak, ze trzęsienie ziemi wszędzie:
Zaginął wszędzie po mnie słuch;
Niech będzie tak,
Bo ja nie zyję wcale,
Bo duchem ptaka stał sie ptak.
W najgłębszej nocy tanczę do czarnego dnia.
Tango – załobny śpiew jak po szaranczy.
Tango – to smutna myśl, ktorą się tanczy.
Z kulą u nogi przeklętej pamieci,
Z nozem, co w plecach az do rękojeści,
Z obłędem, co w oczach się nie mieści.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)