Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Zaczarowany las

Zaczarowany las – pomiędzy drzewa
elf biały mignie i w cien się rozwiewa;
oczy potworow z zielonej głębiny
jak karbunkuły świecą i rubiny.
A na wierzchołku rozbujanych drzew
zrywa się, milknie dziwny, ostry śpiew.

W gąszczu pełzają olbrzymie połozy
i szklistą skorą pod słonce migocą;
błękitne węze na srebrzyste brzozy
skrętem się winą i wzrokiem się złocą,
a na wierzchołku rozbujałych drzew
zrywa się, milknie dziwny, ostry śpiew.

Rozpar słoneczny wydobywa z kwiatow
ogien śmiertelnie silnych aromatow,
z zabojczą mocą odurzają głowę
potworne kwiaty sine i pąsowe.
A na wierzchołku rozbujałych drzew
zrywa się, milknie dziwny, ostry śpiew.

Tam dusza moja przed swych oczu męką
szlona smutkiem z wiru zycia biezy
i konwulsyjnie wzrok zakrywszy ręką
w gorączce, w wizjach, w połobłędzie lezy,
az z rozbujałych obudzi ją drzew
ten dziwny, ostry, jak krzyk orli, śpiew…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Zaczarowany las - KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER