Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Tęskno mi!

Tęskno mi! Do tych pieśni tęskno mi urwanych,
Ktorym wolno na usta wybiec przez połowę…
I w słowach, wpoł stłumionych i wpoł okowanych,
Z najblizszymi prowadzić daleką rozmowę.
Tęskno mi! Do cichego tęskno mi westchnienia,
Co upada mdlejące na uśpione roze,
A pod myśli dotknięciem w wicher się zamienia
I budzi w bratnich duchach piorunowe burze.

Tęskno mi! Do serc waszych jak do zywej lutni
Wyciągam drzące dłonie, chcę ich dotknąć z bliska…
Chcę grać na nich pieśn nową, smutną – bo wy smutni,
Pełną bolu – bo warn tez bol piersi uciska.
Nie znam was, nie widziałam – i wy mnie nie znacie,
A przeciez jam nieobca i związana z wami.
Tak brzoza, zasadzona przy wieśniaczej chacie,
Dzwięczy piosenką chaty i płacze jej łzami…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Tęskno mi! - MARIA KONOPNICKA