Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Samotność

O, jakze słodką jest samotność moja;
jest to na piersiach, jak kowana zbroja,
jest to na głowie, jako hełm pancerny,
jest to poza mną, jak przyjaciel wierny.

A zaś przede mną jest, jak niebo ciche,
w słonca czerwoną nie ubrane pychę
ani w posępność mroznych mgieł markotną,
ani w ponurość chmur deszczowych słotną.

Jest to horyzont, jak gorska dolina,
w ktorej błękitny wiatr skrzydła rozpina,
lecący gorą het, u sennych szczytow,
podczas gdy cisza jest w dole granitow.

I cudne drzewa, i cudne, przejrzyste
świecą się wody, jawią uroczyste
zagłębia kotlin i śliczne, szemrzące
trawy spływają w doł po halnej łące.

Lecz to się tylko tak śni – a w istocie
samotność mieczow ma ognistych krocie
i wszystkie wbija e pierś, gdy się poczyna
myśleć: co wina jest, a co nie wina….

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (3 votes, average: 5,00 out of 5)

Samotność - KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER