Автор: АНДРЭЙ ХАДАНОВІЧ

Шматпакутная дзеўка з Багданава за расейца выходзiць бясштаннага. Нават мае пасаг, ды жанiх у трусах патрабуе выключна прыданага. Нiмфаманка-юрлiвiца з […]

Калі прачынаешся зранку, упэўніся, што жывы: крыху адшморгні фіранку. (Не выхіляй галавы!) Угледзеш тую ж макабру і тую ж адчуеш […]

Вершы пад эпіграфам Як цудоўна было ў кайфназоі! Ты сядзеў сабе, а пад табой уздымалася Джамалюнгма. Трэ было толькі сесьці […]

@ @ @ І разумееш: сьвяты, бляха, сьвяты… А. Хадановіч Ці то сон, ці то новы сполах вершаваньня ў чарговым […]

1. Хто гэта ў фінскай глушы на балоце, прабач, на самоце, Воддаль ад блізкіх сяброў, ціха і проста жыве? Ці […]

Суцэльная цемра – хоць выкалі вока навокал. ня бачна людзей, камяніцаў – нічога навогул. Прыступнае вуху стварае далекае водгульле таго, […]

Я насамрэч чужаніца й нішто насамрэчна-чужынскае мне не чужое, ненасамрэчна-чужынскае ці насамрэч-нечужынскае ўжо я, нібы раба, забіваю на пляжы і, […]

Чаканьне каштоўнейшае за чаканку старых мэдалеў, старажытных манэт. Чакаць ганарару, навінаў, каханку, што ўночы наведае праз Інтэрнэт; чакаць, што знаемыя […]

больш нічога не адбываецца толькі неба ў вадзе адбіваецца Дзьве лыжкі солі на шклянку цеплага мора, якое цячэ з валасоў […]

ПРАДМОВА Сучасныя страшылкі. Modern Sagen. Ад жаху валасы ўстаюць старчма. Тут рэй вядуць Мярэсьеў і Карчагін. Ты зь імі не […]

Лімэрыкі (пэданты ставяць націск на першым складзе) – паэтычны жанар, выпрабаваны гісторыяй. Паводле паданьняў, яны паходзяць з Ірляндыі, з аднайменнага […]

Юрку Прахаську Адапхнуцца ад Ратушнай вежы ды рынуцца ў бездань, каб магутныя крылы паноўных над местам званоў падхапілі, панесьлі, загойвалі […]

Мы покуль не народжаны народ, мы вязьні скамянелых яйцаклетак, мысьленча запаволены чарот; хтось падла, хтось зусім яшчэ падлетак, хтось піша […]

Нябесаў нэйлен і аблокаў бавоўна, вышэй – біжутэрыя зор. Ня вельмі каштоўна – звычайны рымовы узор. Далекі подых слоўнай завірухі, […]