Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Agnieszka

Pan na jej duszę jak na harfę złotą
Dłonie połozył – i rzekł: Moją będzie,
Biała jak owe najbielsze łabędzie,
Gdy się w wod modrych kryształy oplotą.

Niechaj gołębich swych skrzydeł prostotą
Przed mego tronu wzbije się krawędzie
I tam niech śpiewa jak ziemi orędzie,
Bo dla mnie harfą jest jej dusza złotą.

Więc miłująca i umiłowana
Jak w glorię słonca szła w ogien dla Pana.
Przez skry płomienne przeszła zarnych stosow

Do rozzłoconych rozanych niebiosow.
I skron dziecięcą u stop zgięła Pana
Ta miłująca i umiłowana.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,00 out of 5)

Agnieszka - KAZIMIERA ZAWISTOWSKA