Автор: WISłAWA SZYMBORSKA

Śni mi sie, ze się budzę, bo słyszę telefon. Śni mi się pewność, ze dzwoni umarły. Śni mi się, ze […]

Kropla deszczu mi spadła na rękę, utoczona z Gangesu i Nilu, z wniebowziętego szronu na wąsikach foki, z wody rozbitych […]

Idę stokiem pagorka zazielenionego. Trawa, kwiatuszki w trawie jak na obrazku dla dzieci. Niebo zamglone, juz błękitniejące. Widok na inne […]

Kochali się w leszczynie pod słoncami rosy, suchych liści i ziemi nabrali we włosy. Serce jaskołki, zmiłuj się nad nami. […]

Moze to wszystko dzieje się w labolatorium? Pod jedną lampą w dzien i miliardami w nocy? Moze jesteśmy pokolenia probne? […]

Spojrzał, dodał mi urody, a ja wzięłam ją jak swoją. Szczęśliwa, połknęłam gwiazdę. Pozwoliłam się wymyślić na podobienstwo odbicia w […]

Juz las w Ardenach świeci. Nie zblizaj się do mnie. Głupia, głupia, zadawałam się ze światem: Jadłam chleb, piłam wodę, […]

Nic darowane, wszystko pozyczone. Tonę w długach po uszy. Będę zmuszona sobą zapłacić za siebie, za zycie oddać zycie. Tak […]

W pejzazu starego mistrza drzewa mają korzenie pod olejną farbą, ściezka na pewno prowadzi do celu, sygnaturę z powagą zastępuje […]

“Trzy słowa najdziwniejsze” Kiedy wymawiam słowo Przyszłość, pierwsza sylaba odchodzi juz do przeszłości. Kiedy wymawiam słowo Cisza, niszczę ją. Kiedy […]

Od tego trzeba było zacząć: niebo. Okno bez parapetu, bez futryn, bez szyb. Otwor i nic poza nim, ale otwarty […]

Nic się nie zmieniło. Ciało jest bolesne, jeść musi i oddychać powietrzem, i spać, ma cienką skorę, a tuz pod […]

Rozdzwonił się telefon w galerii obrazow, rozdzwonił się przez pustą salę o połnocy; śpiących, gdyby tu byli, zbudziłby od razu, […]

Pukam do drzwi kamienia. – To ja, wpuść mnie. Chcę wejść do twego wnętrza, rozejrzeć się dokoła, nabrać ciebie jak […]

Co takiego zrobił Izaak, proszę księdza katechety? Moze piłką wybił szybę u sąsiada? Moze rozdarł nowe spodnie, gdy przechodził przez […]