Автор: TADEUSZ BOY-ŻELEnSKI

Kto poznał panią Stefanią, Ten wolał od innych pan ją Coś w niej juz takiego było, Że popatrzeć na nią […]

Gdy coś mnie nadto wzruszy Lub serce mi podrazni Chowam sie az po uszy Do swojej wyobrazni. Tam o kazdziutkiej […]

Dwie są rzeczy mniej smutne niz inne na tym świecie przepojonym łzami: albo rymy dobierać niewinne, lub usteczek dobierać nutami […]

Chce mi się pisać wiersze, Jak psipsi dziecku chce się; Słoweczko rzucam pierwsze, Moze mi coś przyniesie. Moze i inne, […]

“Powiedz, Kasienko, gdzie pędzisz tak bez tchu?” – “Spieszę w czarowne kraje, Śnione od wielu lat, W mistyczne święte gaje, […]

Pytają mnie się ludzie, Czemu, lenistwem uwiedzion, Ustałem w miłym trudzie Łechtania polskich śledzion; Czemum zaniedbał struny Mej “ironicznej” lutni, […]

Druga znow była dziewczynka, A zwała się Ernestynka. Jeden miała smutek wielki, Bo ojciec robił serdelki. A przeciwnie, za to […]

Kiedy za oknem śnieg proszy Lub szemrzą jesienne deszcze, Naowczas w głąb własnej duszy Chmurni wpatrują się wieszcze. Myśl ich […]

O ty dziadku, moj druhu serdeczny, Coś tak długo mowił do obrazu, A zaś obraz (och, symbolu wieczny) Nić do […]

Skąd tu temat wziąć do nowej piosenki? Skłopotany wzrok wodzę tu i tam; Wtem zapachną mi bzow rozwite pęki Gdzieś […]

Scena estradowa Sala przyćmiona. Scenka oświetlona seledynowym światłem. Na kanapie lezy poeta i chrapie, odczasu do czasu mu się odbija. […]

Gdy się człowiek robi starszy, Wszystko w nim po trochu parszy- wieje; Ceni sobie spokoj miły I czeka, az całkiem […]