Автор: KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER

Spokojność senna i milczenie w srebrnej melodii księzycowej na nieskonczone szły przestrzenie, ciche na wzgorzach snując cienie i zatapiając się […]

Na sine gory, na czarne bory Skoszone szare łany Pada księzyca światła mgławica Jak gdyby szron świetlany I ziemia cała […]

Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, wstręt mam do wszystkich czynow, drwię z wszelkich zapałow: posągi moich […]

Są takie chwile, ze się nie śmie badać swej własnej duszy, bo się człowiek lęknie, ze ani jednej nie znajdzie […]

Mistrzu! Niech zyje Twoja lutnia złota, na ktorej struny światłem tęczy skrzą; niech zyje cudna Twej myśli robota, promieniejąca wyobrazni […]

Na wiejskie gaje, na kwietne sady, na pola hen, idzie nocami cien jego blady, cichy, jak sen. Słucha, jak szumią […]

Od jesieni do jesieni zycie w biegu się nie leni i od lata znow do lata jak kurzawa z wichrem […]

Wybiegła dusza znowu tak, jak wprzod, snuć się po lasach, nurzać w szumie wod, na skał się wdzierać osępiały szczyt, […]

Szczęśliwi, ktorzy wierzą, ze po skonie duchami pojdą w Elizejskie błonie i tam spotkają tych, ktorych kochali, gdybym tak wierzył, […]

Tyś jest najwyzszą z sił, wszystko ulega tobie, miłości! Życie jest ządzą, a tyś z ządz największą, procz samej ządzy […]

Naprzod! przez zawichrzone ludzkości przewały! Naprzod! przez kolumn świata strzaskane zwaliska! Naprzod! poprzez przeklęte wojen bojowiska i jasne cisze świętej […]

Chciałbym głaskać mą dłonią te kłosy, co teraz w polu rosną, chciałbym głaskać te światła na wodzie, co świecą rano […]

Dlaczegoz teraz nie mogę gdzieś z tobą, w zaciszu siedząc, wieść cichej rozmowy? Czemuz nie mogę ująć twych dłoni, na […]

O wietrze, wietrze morski, pojdzze przyjacielu, niech mi się na twej piersi ukołysze głowa – zawsze w smutnej pustyni i […]

“Z zywymi trzeba naprzod iść, po zycie sięgać nowe”, a nie z martwymi ziemię gryzć, umarłych tulić głowę. Blizszy nam, […]