Автор: ADAM ASNYK

Zakwita w puszczach dziwny kwiat paproci, Na jedna chwile w tajemniczym cieniu Caly świat blaskiem czarodziejskim złoci, Lecz mozna tylo […]

Potoki mają swe łoza – I mają granice morza Dla swojej fali – I gory, co toną w niebie, Mają […]

W ciemności czasow, Wśrod krzywd i gwałtow kolei złowrogiej, Wśrod krwawych o łup zapasow, Wśrod nienawiści i trwogi, Nad grozą […]

Wieku bez jutra, wieku bez przyszłość, Co nad przepaścią stanąłeś ponury; Nauczycielu zgrozy i nicości, Coś wziął ludzkiego ducha na […]

Juz zaszedł nad doliną Złocisty słonca krąg Ciche odgłosy płyną Z zielonych pol i łąk. Dalekie ludzi głosy, Daleki słychać […]

Minęła wiosna, minęło lato, I smutna jesien juz mija – Kazdy dzien nową zegna mnie stratą I resztę łez mych […]

Nie znali nigdy, co to jest dostatek, Lecz znali tylko – co trud i potrzeba; Nieraz im brakło mleka w […]

Lud czekający na swego Mesjasza Nie zwroci oczu na dziecinę małą I do biednego nie zajrzy poddasza; Mniema, ze zbawcę, […]

Miłość jak słonce: ogrzewa świat cały I swoim blaskiem ozywia rozanym, W głębiach przepaści, w rozpadlinach skały Dozwala kwiatom rozkwitnąć […]

Szukajcie prawdy jasnego płomienia! Szukajcie nowych, nie odkrytych drog… Za kazdym krokiem w tajniki stworzenia Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia, […]

Bielą się pola, oj bielą, Zasnęły krzewy i zioła Pod miękką śniegu pościelą… Biała pustynia dokoła. Gdzie była łączka zielona, […]

Patrz! oto wiosna znow Najsłodsze niesie ci tchnienia I czoło twoje ocienia Wiencem kwitnących bzow, Czy czujesz w niemym zachwycie […]

Sie trennten sich endlich und sah’n nicht, Nur noch zuweilen im Traum; się waren langst gestorben Und wussten es selber […]

Miejmy nadzieję!… nie tę lichą, marną, Co rdzen sprochniały w wątły kwiat ubiera, Lecz tę niezłomną, ktora tkwi jak ziarno […]

Znowu więdną wszystkie zioła, Tylko srebrne astry kwitną, Zapatrzone w chłodną niebios Ton błękitną. Jakze smutna teraz jesien, Ach, smutniejsza […]