Автор: TADEUSZ BOROWSKI

Wciąz jesteś przy mnie. Wszelki dzwięk i ruch tak zwykły, jak schylenie czoła ku rękom, trzepot powiek i cichy uśmiech […]

Kim jesteś? Ręki twojej gest i uśmiech drzący w cieniu ocz znam i nie mogę w sobie kształtu odtworzyć, jakbym […]

Na zewnątrz noc. Goreją gwiazdy, zandarmow ostry krzyk w ciemności, aeroplanow twardy warkot i dziki tupot, jęczy bruk deptanych ulic, […]

Myślę o tobie. Twoje oczy, twoj głos, twoj uśmiech przypominam, patrząc na niebo. Zboczem nieba zsuwa się obłok, jakbyś lekko […]

To twoja wolność – śmierdzący samogon i byle dziwka w trykotowej biliznie, a moja wolność – czysty nieba ogrom. Dlatego […]

Ej, kultura, ty polska kultura, ej, pojedziesz ty kiedy na Urał, ej, zabolą, zabolą cię oczy od bezmiaru ziemi dal […]

Jezeli zyjesz – to pamiętaj, ze jestem. Ale do mnie nie idz. W tej nocy czarnej, opuchniętej śnieg się do […]

Tak mi się twoja twarz rozpływa i niknie we mnie jak widnokrąg, z ktorego odejść trzeba. Glos twoj, twe oczy, […]

Znow noc. Znow niebo groznie krązy jak sęp, jak zwierz się pręzy, nad głuchą ciszą, nad obozem blady jak trup […]