Автор: WłADYSłAW ORKAN

Gałązki olszyn, ktore pieści Wiatr, chybotając je miarowo, Więcej zaiste mają treści, Niz najtreściwsze słowo. Ach jakze pusta jest i […]

Juz nie wroci, nie wroci Młodości mojej burza – Czas się przede mną kroci, A za mną się wydłuza… Rośnie […]

Pustka i spokoj… Białych pniakow rzędy, Jak las nagrobkow zydowskich cmentarzy, Idą po zboczach… Nic się nie przydarzy, Co by […]

– A gdyby usnął świat na wieczne wieki, Nie zlękłabyś się, duszo, tej martwoty?… – Gdybyś ty czuwał przy mnie, […]

Zadumanemu nad wiecznosci mrokiem, Pochylonemu nad otchłanią czarną, Coz ci się z zycia wyda dość głębokiem, Jaka roztocz nie marną? […]

Wszystko dobro stało się dość złem, Aby imię ująć, spętać- Wszystko zło w dobro przeszło w oddaleniu swem, Abym je […]

1 Chcesz, zebym bajkę Ci napisał, Jaką dziecku opowiada mama Po coz ułudą śnioną Cię kołysać, Gdy Bajką jesteś sama. […]

Kłamstwem jest człowiek, och zaiste, Kłamstwem jest jego świat – A prawdą jest drzewo strzeliste, Prawdą są obłoki czyste, Prawdą […]

A kiedy – kiedy po pogrzebie Zabiję – wiem to naprzod – strach, Z gruzow tych pocznę stawiać gmach, By […]

O dusze, męką struchlałe! O serca, rozbite w piarg! Gdyście w rozpaczy zniemiałe, Krzyk za was pada z mych warg. […]

Kiedyś się zyciu dała w lenno, Umiej-ze duszo, znieść niewolę – Gdy cię jak jodłę niebopienną Gnie wicher, hardość miej […]

Marzeniu kiedy podasz głowę, Łatwie ci się zapalić… Śnią ci się, wierzysz, rzeczy nowe – Pragniesz je w mig utrwalić. […]