Автор: ANDRZEJ TRZEBInSKI

Pani się pewnie gniewa, czarowna Krystyno, Gdy spoglądam w twarz Pani pełną dziwnych lśnien, Kiedy szukam twych zrenic otulonych w […]

Groszku pachnącego przyniosłaś mi w dłoni dałaś groszek – dłoni nie chciałaś juz dać. stoi tu na biurku – i […]

Miej juz oczy zielone – mowię – to nic – Zielone – pytasz – to znaczy: jak – ? to […]

Na dachach lezy śnieg, na drzewach zmierzch, na kwiatach czad… wszystko za szybą – te lampy, tętniące miastem neony te […]

Takaś mała a łzy takie ogromne takie cięzkie ze az głowa się chyli opadają te łzy twoje w doł pionem […]

Domy w chromach jesieni! w jesien wiodący zaułek dziko czerwony az kipi od dzikich win. Witraz zorzy pociętej w ogrodow […]