Автор: STANISłAW WYSPIAnSKI

Jakzez ja się uspokoję – pełne strachu oczy moje, pełne grozy myśli moje, pełne trwogi serce moje, pełne drzenia piersi […]

(do Leona Stępowskiego) I coz, kochany Panie Leonie, Czy byłeś Pan juz w lesie? czyś widział, jak się pasą konie? […]

U stop Wawelu miał ojciec pracownię, wielką izbę białą wysklepioną, zyjącą figur zmarłych wielkich tłumem; tam chłopiec mały chodziłem, co […]

W architekturze stworzyłem monument ludowej sztuce, skoro po raz pierwszy sztuka budowę wzięła na instrument poetyckiego kunsztu i zmysł szerszy […]

Chciałbym ci najbujniejszy kwiat złozyć na piersi, chciałbym cię w najjaskrawsze ubierać kolory, koło twych myśli rzucić przez najpierwsze wzory, […]

O, kocham Krakow – bo nie od kamieni przykrości-m doznał – lecz od zywych ludzi, nie zachwieje się we mnie […]

Chcę, zeby w letni dzien, w upalny letni dzien przede mną zzęto zytni łan, dzwoniących sierpow słyszeć szmer i świerszczow […]

“Wiszary”? znany wyraz, powszechnie zuzyty, Artur Gorski, Micinski karmią się nim co dzien. “Krolewna”? – Walewskiego pomysł znakomity albo Friedberga […]