Автор: ZYGMUNT KRASInSKI

Do Delfiny Potockiej O, nie mow o mnie, gdy mnie juz nie będzie, Że ciebie tylko goryczą zraniłem, Bo ja […]

Bog mi odmowił tej anielskiej miary, Bez ktorej ludziom nie zda się poeta; Gdybym ją posiadł, świat ubrałbym w czary, […]

Dla ciebiem wszystko straciła na ziemi, Ola ciebiem drobne porzuciła dzieci, Choć Bog przykazał pozostać się z niemi – Teraz […]

Im dalej idę po drodze zywota, Tym twoj ideał się bardziej nade mną Rozszerza – rośnie – gdyby tęcza złota, […]

[do Joanny Bobrowej] Chcę, byś mymi szkłami patrzała na ludzi – Tak choć twarze cudze dojdą twego wzroku, Wnet i […]

Ledwom cię poznał, juz cię zegnać muszę. A zegnam ciebie, jak gdybym przez wieki Żył z tobą razem i kochał […]

Przeciw piekłu podnieść kord! Bić szatanow czarny rod! Rozciąć szablą krwawy knut Barbarzynskich w świecie hord! Lecz nie nęcić polski […]

[do Amelii Załuskiej] O, mowcie, ludzie, jeśli wy to wiecie, Czy to za wiele siły, czy za mało, Że gdy […]