Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Poezja

Ogrod, z ktorego jesien wszystkie zdarła wdzięki,
Drzew wierzchołki strzaskane, bielejące kości,
Marmurowy Apollo bez głowy i ręki
I podarte sztandary szumiące w ciemności.

Miłość, ktora jak wicher przez dusze przewiała,
Łzy piła, jak zwierz była, co krew naszą chłeptał,
Wiarołomne przysięgi, ktoreś mi szeptała,
Zaklęcia, w ktorem wierzył i sam je podeptał.

A nad ową otchłanią, gdzie się razem stacza
Zło i dobro i w trupiej rozkłada się pleśni,
Głos się wznosi, co wszystko wskrzesza i przebacza:
“Ach! musi umrzeć w zyciu, co ma powstać w pieśni.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,50 out of 5)

Poezja - JAN LECHOn