Автор: JAN ANDRZEJ MORSZTYN

Lutniąś wziął w rękę, ktora-ć w rozne tony Zagra, jako jej kazą rozne strony. Najdziesz tu chorał zwyczajny i czasem […]

Żart to i fraszka przeciw Bogumile, Coście widziały, oczy, do tej chwile, Choć wam gładkości włoskie nie nowina, I ktore […]

Karmię frasunkiem miłość i myśleniem, Myśl zaś pamięcią i poządliwością, Żądzę nadzieją karmię i gładkością, Nadzieję bajką i proznym błądzeniem. […]

Obroć łaskawe, panno, ku mnie oczy. Że przy ich świetle lutnią mą nastroję, Te oczy. z ktorych ten wiersz, ze […]

Dokąd się, moja lutni, napierasz skwapliwie? Chcesz na świat i drukarskiej chciałabyś oliwie Podać w nielutościwe swoje plotki prasy, Wzgardziwszy […]

Strapieni ludzie, zle się z wami dzieje, Lecz miłość ze mną okrutniej poczyna: Was człowiek, a mnie silny bog zacina, […]

Noc, człowiekowi na pokoj stworzona, Juz swoje wronę pędzi na świat klacze, Ale to pomoc darmo pozyczona, Gdzie umysł smętny […]

Nie zawsze strzały Kupido zawodzi, Czasem luk złozy i bez broni chodzi I gospodarskiej pilnując pogody, Gracuje z trawy pafijskie […]

Lezysz zabity i jam tez zabity, Ty – strzałą śmierci, ja – strzałą miłości, Ty krwie. ja w sobie nie […]

O święta mego przyczyno zbawienia! Ktoz cię wniosł na tę jasną Kalwaryją, Gdzie dusze, ktore z łaski twojej zyją W […]

Nie dziwna to u mnie, pani, Że cię kazdy, kto zna, ga – lante wspomina; Doglądasz bydła, przędziwa, Przy tym […]

Juz słonce padło, juz horyzont ciemny, Juz płucze Feba ocean podziemny, Juz ptak spoczywa, szum ustał i głuchem Las się […]