Українська та зарубіжна поезія

Вірші на українській мові






Lwica

Dwa cielska krwią ociekle pod pustynną spieką.
Lwy, w miłosnych zapasach, piersią o pierś wsparte.
Dwa cielska kłow białością wzajem w siebie wzarte,
Drgające pod skier zarnych złotopłynną rzeką.

Opodal – świecąc w słoncu rozwartą paszczęką –
Lwica gibkie swe ciało powoli rozpręza
I krew wietrząc, ruchami leniwego węza,
Siedzi przebieg tej walki przymkniętą powieką…

I cisza – w skwarnej dzungli, w zioł gęstym sitowiu,
Dziko chrapiąc, zwycięzca otrząsł krwawą grzywę
I lezącej na bujnym wonnych traw wezgłowiu

W topazowych zrenicach niesie skry pieściwe.
A ona, gnąc lubieznie ciemnopłowe krzyze,
Z obroczonych mu piersi krwawą farbę lize!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (3 votes, average: 5,00 out of 5)

Lwica - KAZIMIERA ZAWISTOWSKA