Автор: JAN LECHOn

Pytasz, co w moim zyciu z wszystkich rzeczy głowną, Powiem ci: śmierć i miłość – obydwie zarowno. Jednej oczu się […]

Twych ust przeciągła słodycz, smak nie do nazwania, Twych oczu głąb bezdenna, smutek przerazliwy, I głos twoj monotonny, głęboki a […]

Ogrod, z ktorego jesien wszystkie zdarła wdzięki, Drzew wierzchołki strzaskane, bielejące kości, Marmurowy Apollo bez głowy i ręki I podarte […]

Kiedy śnieg cicho proszył zimową pogodą I smutnie nad dachami gasło słonce krwawe, Z pomnika, wzniesionego za najezdzcy zgodą, Mickiewicz […]

Od zalu nie uciekniesz, nie ujdziesz goryczy, I kazda twa pociecha – to widmo przeszłości. Ach! czegoz się spodziewa i […]

Smutek taki mnie chwycił, ze zda się, az skomli, Ani przed kim się zalić, kto wie, kiedy minie. Gdybyz to […]

Wieje między aleje wiatr listopadowy, Zawiewa śnieg, co zimnem do głębi przenika, Ach! ilez mi to razy juz przyszło do […]

Oto juz spływa na platany I wodą snuje się świetlistą Liliowy welon. Znad Sekwany Mgła się podnosi. Patrz, artysto! Patrz […]

Dziś we śnie mnie nawiedził anioł polskiej doli I płakał, szumiąc w mroku skrzydłami srebrnemi, Jak gdyby chciał powiedzieć: “Umierasz […]

Skąd Szekspir? Ot, po prostu z pamięci mej nagle Wpierw słowo, potem obraz i myśl się wynurza, I oto wonna […]

Natura jako słonce stanęła w zenicie, Ziemia, niebo i morze razem wznoszą pean. Jak dywan srebrnej piany, błyszczący w błękicie, […]

Jest mi dzisiaj zle bardzo, jest mi bardzo smutno, Myśli mam zwiędłe, chore, jak kwiaty na grobie. Za oknem wisi […]

Juz pozar złotych liści noc jesienna gasi I charty zasypiają na starym arrasie, Prababki na portretach i krolowie Sasi Znikają […]

Wczoraj nocą (wszystko ściśle Z najlepszego zrodła wiem) Szedł jegomość przez Powiśle Za Starego Miasta tłem. W meloniku, kurtka krotka, […]

Dawno zmarli mych marzen wierni towarzysze: Poeci romantyczni, zapatrzeni w ciemnie, Egerie w czarnych lokach – teraz nocą słyszę, Bez […]