Автор: EDWARD STACHURA

O godzino ktorej nie znam. Co zaciska pętle wokoł mej szyi, szal poządania. A twe włosy, kłosy zboza co bym […]

W ogrodzie nocą chochoł to krol a narzeczona jego magiczna o łaskę krola ją pielęgnować a mnie to juz nikt […]

Zwalić by mozna się z nog Co rusz, Co krok. Co noc, To szloch I rozpacz. Ale czy warto? Moze […]

To było tak, jak zaćmienie słonca w seru: Przestała naraz widzieć mnie; To było tak, jak trzęsienie ziemi w Peru: […]

Człowiek człowiekowi wilkiem Człowiek człowiekowi strykiem Lecz ty się nie daj zgnębić Lecz ty się nie daj spętlić Człowiek człowiekowi […]

Zanurzać zanurzać się w ogrody rudej jesieni i liście kolejno jakby godziny istnienia Chodzić od drzewa do drzewa od bolu […]

Chwała najsampierw komu Komu gloria na wysokościach? Chwała najsampierw tobie Trawo przychylna kazdemu Kraino na doł od Edenu Gloria! Gloria! […]

Smutek niedzwiedzia jest srebrną strzelbą myśliwego schodzącego w kołysanie obiecanej doliny Skarga niedzwiedzia to muzyka złotego rogu i załoba wielka […]

…mały zostawiam sobie na ukojenie Wszystkie ryby rzek moich, jezior i morz ofiarowuję rybakom słonecznych wybrzezy Atlantydy. Łuski ryb nalezy […]

Ach, kiedy ona cię kochać przestanie: Zobaczysz! Zobaczysz noc w środku dnia, Czarne niebo zamiast gwiazd; Zobaczysz wszystko to samo, […]

Ja wiem, Wiem, Że gor tych Siedem jest. Wiem tez, Wiem, Przejść muszę Siedem rzek! I ciągle dal, Za dalą […]

Posłuchaj, porzucony przez nią, Nieznany moj przyjacielu: W rozpaczy swojej Nie wychodz na balkon, nie wychodz, Do bruku z gory […]

Włoczęga jestem co pozną nocą gwiazdy wykrada i rozdaje ubogim włoczęga jestem bez czapki z długimi włosami w ktorych noc […]

Jak statki po wełnę i cynamon wszystko jest prawidłowe chyba Wybacz mi moją niepewność cicerone ułozona z drobnych kości mego […]

Wędrowką zycie jest człowieka; Idzie wciąz, Dalej wciąz, Dokąd? Skąd? Dokąd! Skąd! Jak zjawa senna zycie jest człowieka; Zjawia się, […]